Praag!

Van Dobriv naar Praag, 90 kilometer

We vertrokken om half negen uit ons jaren-zestigpension. Gisteravond hebben we nog gewandeld langs het riviertje en de oude panden bekeken waar vroeger de hamers op waterkracht van ijzer harden tot staal. De route voerde via een bospad met een forse stijging naar het hotel van Sjon en M. een paar kilometer verderop. Op dat bospad verloor mijn achterwiel grip, ik bleef nog net staande op de helling maar moest lopend naar boven. Opnieuw opstappen lukt niet in een klim op een keienpad. Met Sjon en M. gingen we in rap tempo richting Praag, een formidabele rugwind, een dalend profiel en een zonnetje aan de hemel maakten er een prachtige fietsdag van.

Langs fraaie dorpen en een prachtige route langs de Berounka kwamen we al snel in het drukke verkeer van Praag. Anneke en ik zijn er vaak geweest, op bezoek bij vriend R. die hier jaren een hotel heeft gehad.

Ik herken plekken, maar de routes zijn moeilijk en het verkeer is verschrikkelijk. Voor de vorm zijn er her en der fietsjes op het asfalt geschilderd, maar dat heeft verder geen specifieke betekenis.

Op het Wenceslasplein maken we foto’s. Daar ligt ook de plaquette ter nagedachtenis aan Jan Palach. Voor Sjon zijn eerste politieke herinnering. Voor mij ook zo ongeveer. Meester Fokkema besteedde in de vierde klas in 1968 aandacht aan de inval van de Russische troepen. In datzelfde jaar werd Robert Kennedy vermoord. Mijn vader vertelde me toen over de oudere broer van Robert, die ook vermoord was. Mijn vader bewaarde de kranten van historische gebeurtenissen. Niet veel later zat ik gebogen over het Friesch Dagblad van 24 november 1963. Sinds dat moment ben ik een fervent krantenlezer.

We drinken een biertje op de mooie reis. M. zal ons straks gaan verlaten en dan gaan we door naar Wenen.

We zijn drie dagen in Praag. Nu eerst de was doen.