Aanpassen

Vandaag is Sjon jarig, hij is 65 geworden. Een leeftijd die vroeger nog iets betekende. Luuk en ik hebben een fraai T-shirt voor hem gekocht. Vanochtend heeft Sjon zijn M. op de trein gezet, zij zal vanavond laat weer terug zijn in Groningen.

Sjon en Luuk zijn vandaag naar Theresienstadt, het concentratiekamp zo’n vijftig kilometer boven Praag. Anneke en ik zijn er al eens geweest. Ik ga vandaag naar het Nationale Techniek Museum.

Het regent zachtjes maar ik besluit niet met de metro te gaan maar om te wandelen, het museum ligt hoog boven de Moldau aan de Kostelni, dezelfde straat waar onze vrienden M. en R. tien jaar geleden in een prachtig appartement woonden. Als ik aankom, is het terrein voor het museum vol met auto’s en mensen; een bijeenkomst van de Tsjechische Mercedes Club. Alle mogelijke oude modellen staan hier geparkeerd, om vier uur vertrekt men voor een gezamenlijke rit. Het museum is boordevol met vooral gezinnen met kleine kinderen. Men vergaapt zich aan de uitbundige collectie: in de enorme hal staan auto’s, treinen, motoren en fietsen en er hangen tientallen vliegtuigen.

Een luxe treinwagon was oorspronkelijk gemaakt voor de Habsburgse keizerlijke familie, maar werd in 1918 omgebouwd voor de eerste president van Tsjechoslowakije. In 1948 zien we Klement Gottwald, de eerste communistische president, op het treinbalkon staan. Op de laatste foto in de serie zien we Vaclav Havel aan boord van de trein.

Curieus is de geschiedenis van een uiterst luxe acht-cylinder Mercedes cabriolet uit 1939. De wagen belandde na de oorlog in Tsjechoslowakije en werd gebruikt voor belangrijke staats-ceremonies. Na 1948 onder het communisme kon dat natuurlijk niet meer. Het was een auto van de klassevijand. Maar de auto slopen was zonde en bovendien: er was geen alternatief. Of toch? De auto kreeg in opdracht van de staat een compleet nieuwe carrosserie. Onherkenbaar als Mercedes. Zou de Mercedesclub wel weten dat hier nog een geheim lid staat?