Improviseren

Coburg - Bischofsgrün, 100 kilometer

Hoe gaat zoiets? Je weet dat het qua weer niet al te best gaat worden. Er wordt regen en wind voorspeld voor eigenlijk de hele fietstocht. Je probeert je daarop voor te bereiden. Natuurlijk een regenjasje mee. En ook schoenhoesjes die, als het goed gaat, je voeten droog houden. Dat is overigens nooit het geval, je voeten worden altijd nat, je bent altijd bezig je sokken te drogen. Luuk en ik hebben ook rainlegs mee, korte stukjes plastic die je benen en je kruis droog houden. Zodra er regen op komst lijkt te zijn, moet dat spul aangetrokken. En als de regen weer voorbij is, moet het weer uit. Zit je met natte spullen in je fietstassen. Veel gedoe. Het weer, de wind en de regen kun je niet voorspellen. Accepteren en reageren op wat er gebeurt. Dat geldt ook voor andere omstandigheden die je niet in de hand hebt; zoals wegafsluitingen. We maken op deze reis dagelijks mee dat bruggen en wegen ineens volledig zijn afgesloten. Men neemt niet de moeite om een omleiding aan te geven. Je zoekt het zelf maar uit. Vandaag was het weer twee keer zo ver. Meestal rijden we gewoon langs de hekken en dan blijkt er voor fietsers gelukkig nog een doorgang te zijn. In Coburg moesten we de hekken verplaatsen. Dat kostte enige moeite, maar het lukte. Op weg naar Bischofsgrün is de zaak steviger geblokkeerd; er is geen doorkomen aan. We moeten terug en de fietsen bij een trap opslepen. Daarna nog twintig kilometer stijgen naar achthonderd meter hoogte, bijna bij de grens met Tsjechië. Vandaag weer honderd kilometer. Met ondertussen een groot bierfeest in Kulmbach, maar dat terzijde.

Het lijkt makkelijk; je hebt een boekje voor de reis. Een kaart geeft de richting. Je tas zit vol met spullen die je nodig zou kunnen hebben. En toch krijg je te maken met onverwachte omstandigheden en moeilijkheden. Je moet improviseren.

Soms wil ik dat ik niets hoef te veranderen, dat ik niet op reis hoef, dat het allemaal wel prima is. Dat er rust is.

En dan denk ik weer aan de dichtregels van Jan Emmens uit het gedicht Vogel;

Hoe komt wie vliegt ooit tot bedaren,

en wie niet vliegt ooit van zijn plaats?