Van Helmarshausen naar Witzenhausen

Een rustige dag. Niet te veel kilometers (72) en lekker toeren langs de Weser. Fietsen langs een rivier is niet compleet zonder een oversteek met een veerpontje. In Wambeck ligt dat pontje; we zijn de enige klanten. Toch is de Weser Radweg redelijk druk, vooral met oudere mensen op elektrische fietsen. De man rijdt voorop en een stukje daarachter fietst zijn echtgenote. Hun kleding, tassen en fietsen zijn van de duurdere merken. Het lijkt wel of er vooral welgestelde oude mensen rondrijden in dit deel van Duitsland. Dat beeld wordt moeiteloos bevestigd in Hann. Münden, een prachtig stadje met fraaie vakwerkhuizen, idyllisch gelegen op de plek waar de Werra en de Fulda samensmelten tot de Weser. Vorig jaar waren Anneke en ik hier een weekje, in een charmant hotel aan de Werra. Het stadje is ook nu overvol met oudere mensen met uiteraard elektrische fietsen. De overige stadjes en dorpen lijken uitgestorven. Geen mens op straat te zien. Vakwerkhuizen zijn mooi, maar zijn ze ook praktisch? Er is veel leegstand, winkels laten lege etalages zien, soms nog met reclame uit de jaren zeventig. De vergane glorie van wat ooit mooie winkels waren; het knabbelt aan mijn ziel. Ik denk aan de winkel van mijn ouders en hoe zij de deuren van het familiebedrijf sloten toen ze 65 werden.

In Witzenhausen schijnt de zon, we hebben een hotel op een mooie plek. We gaan een biertje drinken!