Van Boppard naar Oppenheim

van Boppard naar Oppenheim, 102 kilometer

Het was een heerlijk verblijf aan de Rijn in Boppard. We zaten op een prachtig terras naar het water en de voorbijgaande schepen te kijken. Er kwamen ook veel cruiseschepen voorbij, de boten waarop mijn moeder met haar vriendin Fimke zo vaak Rijnreisjes maakte. Misschien zat ze wel op een van deze boten. Ik zie oudere vrouwen aan dek. De zon gaat langzaam onder en in de schemering denk ik aan die prachtige regels: ‘O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer. Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.’

Bij het ontbijt ontvingen we al berichten over zeer zware onweren, codes rood en enorme hoeveelheden regen. Op de fiets was het voorlopig prachtig. Voor de zesde dag op rij lekker weer, misschien een beetje te warm. En de tocht langs de Rijn was opnieuw schitterend. Vijf jaar geleden fietste ik hier ook, maar het is opvallend hoe weinig ik herken. Sommige plaatsen, zoals de dorpjes Spay en Bingen, herinner ik mij. Maar de tocht van Bingen naar Nierstein lijkt helemaal nieuw voor mij. Strava heeft mijn ritjes van vijf jaar geleden natuurlijk nog wel onthouden. Het blijkt dat ik nu sneller rijd dan toen…

In Nieder-Olm halen we net op tijd de bakker, hij sluit om twee uur. Op straat eten we onze broodjes. Dan horen we een klap. Een jonge vrouw op een racefiets botst achterop een stilstaande rode Porsche. Een oudere man stapt uit. Het type “ik heb hier mijn hele leven hard voor gewerkt". Het meisje krabbelt op, maar de aandacht van de man is natuurlijk voor zijn Porsche. Zit er een kras op of niet? Dit is een onhandige situatie. Man en vrouw praten wat langs elkaar heen. Luuk schiet te hulp. En checkt of de racefiets problemen heeft. De man komt met een schadeformulier want “hij voelde dat er iets op de bumper was”. Te zien is er natuurlijk niets. De man en de jonge vrouw hebben beide een zelfde soort groen shirt aan. Maar het blauwe shirt van Luuk kleurt weer prachtig bij haar blauwe helm. Een fraaie combinatie. De Porsche rijdt weer verder, met een ondertekend schadeformulier. En de vrouw kan haar weg vervolgen op haar racefiets. Ook wij gaan weer verder. Het wordt steeds warmer en benauwder. In het dorpje Oppenheim gaan we naar Weingut Dietz, aangeraden door het hotel. Er is onverwacht een groot Hoffest. Met muziek, voetbal en wat niet al. We kijken in het hotel naar voetbal. De lucht betrekt steeds meer. We zijn benieuwd wat de nacht en de ochtend gaan brengen.