Verder zonder Sjon

Ha Sjon,

Je hebt vandaag weer een beste afstand gereden, je hebt Bonn al gehaald. Je eerste doel is binnen, gefeliciteerd! Net als jij fietsten wij vandaag langs een rivier. Toegegeven, die van jou is breder en groter, maar de Ems mocht er ook wel zijn, vinden wij. Het is raar om zonder jou te fietsen. Toen we in Lingen waren en we zin in koffie hadden, gingen Luuk en ik zonder daar verder over te praten rechtstreeks naar het terras waar we drie jaar geleden met jou koffie dronken. Zo was je toch weer even bij ons. Ons gesprek vandaag ging eigenlijk ook voortdurend over jou. Soms met bezorgdheid: hij zal toch niet meer dan twee keer per dag Döner Kebab eten? De zon schijnt; hij zal toch niet met ontbloot bovenlijf over de Rijnboulevard fietsen? Maar bovenal spreken we met ontzag over jou. Hij doet het toch maar.

Onze heldendaden van vandaag waren gering. Met een lekker windje in de rug verlieten we De Twentse Nar in de richting van Nordhorn, via het Vechte -Ems Kanal kwamen we in Lingen en slingerend langs de Ems eindigden we bij Düther Schleuse. Een fantastische plek aan het kanaal, met een ongelooflijk uitzicht over akkers en velden. Het is een café en een B[e-38]B, prachtig ingericht en van een bouwval in zestien jaar uitgebouwd tot wat het nu is door Marco en Remon. Een idylle. Of toch niet? Marco heeft een zware burn-out gehad. Volgens hem zijn de Duitsers sinds corona enorm asociaal geworden, ze kunnen geen personeel krijgen en ze werken van zeven uur ‘s ochtends tot één uur ‘s nachts. Het pand met de grond en de prachtige tuin staat te koop. De jongens gaan naar Spanje, ze hebben een lap grond gekocht met olijfbomen, er komen camperplaatsen. Kleiner, minder druk en meer genieten.

We schrijven onze stukjes we op het verhoogde terras, met uitzicht op de velden, in de volle zon. We drinken straks een glas witte wijn. Jij ook Sjon? Proost!

Hartelijke groet en hou je haaks!