Naar hotel Flaeming, Niemegk
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
17 Juli 2021 | Duitsland, Niemegk
Vanochtend toch nog langs Bauhaus gegaan. Het gebouw staat opnieuw in de steigers. In de loop der jaren is het pand al veelvuldig gerestaureerd. Platte daken en een slechte hemelwaterafvoer leveren nu eenmaal complexe problemen. Gropius had daar nog weinig ervaring mee. In het pand zijn alle details nog steeds aanwezig: de lampen, de stoelen, de grepen op de deuren. Wat een onvoorstelbare kwaliteit van ontwerp en uitvoering. We fietsen langs de Elbe. Een reekalfje springt net voor onze fietsen weg. Boven ons een wouw. Prachtige natuur. Het veer bij Coswig is uit de vaart, zo waarschuwt een aardige oudere dame ons. Omrijden dus. Het water in de Elbe staat te hoog. Jammer, want het is een mooie overtocht. Het is bewolkt en het waait hard, gelukkig in onze rug. We rijden met een stevige snelheid naar Wittenberg. Daar zijn weer ingewikkelde afsluitingen, maar dat is snel op te lossen. En daar zijn wij bij het standbeeld van Luther op de Markt. Vanochtend bij het ontbijt hadden we nog een gesprek over standbeelden van helden met een kleiner of groter vlekje. Kan een standbeeld voor Jan Pieterszoon Coen nog? Voor Michiel de Ruijter? Voor een antisemiet wiens werk in de jaren dertig driftig werd herdrukt? Een antisemiet die door het regime als ideologisch voorbeeld werd gezien en op wiens verjaardag de synagoges branden…. Een vaste burcht is onze God, staat er in fiere letters op de toren van de Schlosskirche. De omgang met Luther leidt tot nationale verlegenheid lijkt het wel. Niettemin is Luther een toeristische attractie van de buitencategorie. Geen stad in de voormalige DDR is zo welvarend en fraai opgeknapt. We drinken koffie en besluiten meteen te lunchen. Een aardige man bedient ons, hij vertelt over zijn hobby: bloedhonden fokken…
We stappen weer op naar een plek die iets buiten de route ligt. Er waren op de route geen hotels meer te vinden. De vakantie is begonnen. Het hotel lijkt wel een resort, met een biertje zitten we in de zon. Morgen zijn we in Berlijn!
We stappen weer op naar een plek die iets buiten de route ligt. Er waren op de route geen hotels meer te vinden. De vakantie is begonnen. Het hotel lijkt wel een resort, met een biertje zitten we in de zon. Morgen zijn we in Berlijn!
-
17 Juli 2021 - 18:41
George :
Je dagelijkse berichten over de fietstocht naar Berlijn brengen me terug naar een tijd waarin ik nog jong, onervaren en onverschrokken was. Zeg maar diep in de vorige eeuw. Ik had toen ook de gewoonte jaarlijks een fietstocht te maken naar een Europese hoofdstad – samen met Han I., klasgenoot op het Deventer Gymnasium en net als ik geïnteresseerd in dingen van de Geest. In de winter van 72/73 zag ik in het gestencilde clubblaadje van de FJG (Federatie van Jongerengroepen binnen de PvdA) een oproep om te gaan deelnemen aan de Weltjugendfestspiele in Berlin, Hauptstadt der DDR. We hadden Londen al gehad, dus Berlijn paste mooi in het rijtje. Weltjugendfestspiele? Nooit van gehoord maar het moest wel iets moois zijn want je kon er idealistische jongeren uit alle landen van de wereld ontmoeten en kost en inwoning was gratis. We meldden ons aan bij de FJG, werden wellicht bij gebrek aan mededinging aangenomen en maakten zo deel uit van de 100 Nederlandse gedelegeerden aan de Festspiele. De andere 98 bereidden zich inhoudelijk goed voor maar Han en ik concentreerden ons op de fietstocht. Die Grenze was eenvoudig te bereiken, maar hoe ging het dan verder? Ongetwijfeld was een of ander visum nodig, en wellicht meer dan dat. Indertijd had je aan de Utrechtse straat in Amsterdam reisbureau VERNU, gespecialiseerd in Oost-Europa reizen. VERNU staat voor Vereniging Nederland-USSR, waar ik toen geen kwaad in zag maar die ik na de Festspiele duidelijk spotte als mantelorganisatie. Wij dus naar VERNU om ons plan uit te leggen. Hoe ging dat als je in Helmstedt was, kreeg je dan gewoon een stempel in je paspoort of hoe zat dat? Ze vonden ons plan heel leuk en we moesten het vooral doen, maar zoiets hadden se nog nooit bij de hand gehad en het was wellicht beter dat we eens bij de ambassade in Den Haag informeerden. Ook daar vonden ze het ein ganz tolle Sache, en een unieke mogelijkheid om kennis te maken met de Errungenschaften van de DDR, maar voor details aangaande het reizen moesten we maar contact opnemen met een reisbureau in Amsterdam, na jaah, hoe heet het ook weer, ja VERNU. Dan maar op de bonnefooi.
Nou, ik wil niet stoer doen, maar we hadden natuurlijk niet die aerodynamisch uitgelijnde renpaardjes waarop jullie nu rijden. Gewoon de Batavus waarop we naar school en naar de Albert Heijn reden. En een doosje Samson met solutie en bandenwippers. We begonnen in Deventer – en in vier dagen waren we in Helmstedt. Daar waren diverse grensovergangen, voor auto’s en voor treinen, maar iets simpels voor fietsen was er natuurlijk niet. Dat werd dus fiets op de trein naar West-Berlijn. Daar begon het echte avontuur, maar daar wil ik het verder niet over hebben. Wat ik wel weet, is dat je in Berlijn veel plezier hebt van een fiets, maar dat weet je zelf ook al. Succes met de rest van de tocht en ci vediamo pronto.
-
17 Juli 2021 - 22:00
Denise Humalda:
ha Henk,
mooie beschrijving!
wij hebben met A. lekker gegeten en A. heeft gewonnen met MahY en eerlijkgezegd ....
heb jij verloren.
nog fijn verder fietsen!
tot terug in Groningen
Men en Den en Taq
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
