De Rode Lijn; dogma of handvat?

Gisteravond hadden we al besloten dat reisgenoot S. vandaag een eigen plan zou trekken. Zulks in verband met de de verwachte pittige stijgingspercentage van vandaag. Dat was terecht. Binnen een kwartier na het vertrek uit Goslar moest ik al de laagste versnelling gebruiken. Steil en gravel, met modder, stenen en zand. En de bordjes van R1 ook nog verstopt. Tot Bad Harzburg ging het goed. Mooie uitzichten, schitterend weer en beklimmingen die nog nèt te doen waren. Op het terras in Bad Harzburg waren we de jongsten. Ook wel eens fijn. Daarna werd het moeilijk, de klimmen werden steiler en gemener. Tot wanneer hou je vast aan een richtlijn? Wat is voor jou de wet? Hoe sterk zijn je principes? Moeilijke vragen, maar in the end bevond ik mij op grote wegen tussen de Audi’s en de Mercedessen. Best wel eng, maar beter dan die helse klimmen. Op de laatste klim voelde ik mijn achterwiel op de natte bodem doorslippen. Niet een fijne gevoel met een zware fiets en twintig kilo aan bagage. Zoeken naar een tussenweg, dat is het parool.
In Ballenstedt aangekomen, bleek de reisgenoot allang gearriveerd. Hij had voor de weilanden boven de Harz gekozen, nauwelijks hoogtemeters, qua afstand iets verder. Hij mocht dan ook het bier halen. Morgen volgen we weer de Rode Lijn, maar wel met mate.