Holzminden, moeilijk te vinden

Vanochtend begon de dag met een beetje regen. Niet erg, want onze fietskleding was ook nog niet helemaal droog. Merkwaardig weer…gisteren was de oude Samsung die mij de Rode Lijn wijst oververhit in de zon, vandaag heeft hij moeite met het opstarten in de regen, het plastic waar hij achter zit is dik en glibberig. Maar: het lukt! Nog geen vijftig meter na het vertrek wordt ik klemgereden door de politie. Zwanzig Euro Bussgeld! Falsche Fahrrichtung! Ik leg uit dat ik helaas niet bekend ben met de regels in Duitsland omtrent het fietsverkeer op de stoep. Ik mag mijn weg vervolgen. Ondertussen zijn de reisgenoot en Luuk gewoon doorgefietst. Het zal een voorteken voor deze dag zijn. Al snel blijkt dat Luuk, die net een gravelbike heeft gekocht, niet van gravel houdt. En die stukjes zitten helaas soms in de route. Reisgenoot S. houdt niet van hoogtemeters. En die stukjes zitten helaas ook in de route. Ondertussen begint het te regenen. De jasjes moeten aan. Alles wordt modderig en vies, vooral op de gravelgedeelten. In Detmold drinken we koffie. Daar blijkt dat in Groningen de magnetron kapot is gegaan. Wat je noemt een fijne dag. Gravelspecialist L. wil een kortere weg zonder gravel, reisgenoot S. wil een kortere weg zonder stijgingen. Onze wegen scheiden zich. Ik heb de reisgenoot duidelijk kunnen maken dat een kortere weg betekent: óver de berg heen gaan in plaats van er ómheen. Iets langer, maar wel zo comfortabel. En inderdaad, we rijden door een prachtig dal, beekje aan onze rechterzijde, zoefend asfalt. Na dertig kilometer komen we de gravelspecialist weer tegen, in tegengestelde richting. We hergroeperen en zwoegen weer over de Rode Lijn naar Höxter. Daar vinden we na lang zoeken een bakkertje dat voor ons broodjes maakt. De reis gaat verder. De gravelspecialist heeft zijn Mio aangezet en weet een ‘snellere’ weg. Als we voor een tweede keer een snelweg opdraaien, houd ik het voor gezien. Sjon en Luuk gaan de snelweg op, ik keer terug naar de Rode Lijn. Over een prachtige weg lang de Weser kom ik in Holzminden. En ben als eerste bij het hotel. Vervolgens komt Sjon aanzetten en dan, als laatste, Luuk. De twee snelwegfietsers waren na een verschil van mening over de route apart van elkaar verder gegaan. Holzminden is een mooie plaats, maar je moet hem wel weten te vinden. Het bier en het eten in het hotel is prima. En we wandelen nog even naar de Weser. Snelstromend en hoog water. Je kunt zien dat er veel regen is gevallen. En er komt nog meer…onze broeken en shirtjes hangen inmiddels te drogen. Morgen naar Goslar!