Naar Meppen

Vanochtend om negen uur zijn we vertrokken vanaf de Wilhelminakade. Net als twee jaar geleden voor de tocht naar Rome. Maar nu met zijn vieren, Luuk en Martje gaan mee. Bij het uitzwaaien koos Anneke deze keer voor een donkere duster. De tocht voerde langs Kiel-Windeweer naar Wildervank waar de koffie klaar stond bij Jaap, een oude vriend van Luuk, hij is handelaar in magnesium producten. Ik gebruik ze tot mijn grote tevredenheid ook. Nooit meer kramp, nou ja, bijna nooit. We kregen van Jaap een uienkruier voor de lunch. Ik wist niet dat een stokbrood met uien en kaas zo heette, maar het ding smaakte heerlijk op precies de grens tussen Nederland en Duitsland. Maar dat was later pas. Eerst gingen we eindeloos langs de kanalen; Stadskanaal, Musselkanaal, Ter Apel. Kaarsrecht, saai en stomvervelend. In Ter Apel langs een prachtig werk van Bas Lugthart, Looking at you. De laatste tijd veel van hem gezien, sterke beelden op fraaie plekken.
Vrij snel daarna waren we bij de grens. Het Nederlandse douanekantoor staat leeg, net als het Duitse. En ook hier is de weg lang en recht, langs een kanaal. Bij Haren komen we op de Emsradweg en meteen is het vakantiegevoel daar. Slingerende weggetjes langs de rivier, dan weer door bos en veld. Bij een sluis is een schitterend terras, tijd voor een echte lunch. Voor reisgenoot S. betekent dat currywurst met patat en rijkelijk mayonaise. De anderen kiezen voor eenvoudige boterham. De rode lijn van maps.me voert ons vlekkeloos naar het hotel in Meppen. Alwaar we eerst onderbroeken kopen voor reisgenoot S. Behalve de onderbroeken is hij ook zijn paspoort vergeten. We zullen zien wat dat gaat betekenen. Bij Vito eten we lekker Italiaans en nemen nog een ijsje toe. Meppen is een klein provinciestadje met net iets teveel nieuwbouw. Niettemin zitten we nog lekker op een terras vlakbij het hotel. Ondanks alle slechte weersvoorspellingen was het prima weer. Morgen gaat het regenen, we gaan dan op weg naar Münster.