Het Sint Pietersplein

Het was een zware dag. De temperatuur was hoog, de hellingen steil. We begonnen vanuit ons gezamenlijk gekozen B&B (de gekozen bewoordingen zijn hier van belang om een goede verstandhouding tussen reisgenoot S. en mij in stand te houden) en kregen meteen 18 procent voor de kiezen. Bij het vertrek had de reisgenoot een aangenaam gesprek met de eigenaar van de B&B die vooral geïnteresseerd bleek in mijn fiets. De reisgenoot kreeg maar liefst elf keer een handdruk van de sympathieke Italiaan.

Het traject was weer prachtig, met uitzichten, dorpen, stadjes en stijgingen en dalingen. Enfin, de foto’s spreken boekdelen.

De temperatuur was hoog en het vochtverlies daardoor hoog. Er komt een moment dat je er niet meer tegen kunt drinken. Tijdens de vele klimmetjes is de snelheid laag. Vliegen maken daar gebruik van. Ze vliegen om je heen en steken je op de plekken waar je ze niet ziet; mijn nek en kuiten zitten onder de bulten. En toen kwam Rome in zicht. Ineens zag ik de koepel van de Sint Pieter. Het fietspad langs de Tiber duurde nog eindeloos. We besloten eerst naar de Sint Pieter te fietsen en dan terug naar de camping waar de fiets ingeleverd kon worden. Een omweg van twintig kilometer. Het moment op het plein is geweldig. We hebben het gehaald! Toen terug naar de camping. De route van Hans Reitsma was bijna 2400 kilometer feilloos maar nu mistte hij de meest recente informatie, we dwaalden rond en besloten uiteindelijk de rondweg van Rome maar te nemen. En daar was de camping met onze bungalow...