Een zondag in Assisi

Een lekkere luie zondag, uitslapen tot negen uur, rustig ontbijten, geen stress met Strava. We wandelen door de stad, langs de kerk Santa Maria sopra Minerva. In Roma is ook een kerk met die naam, daar komen we deze week misschien nog langs. Bijzonder aan deze kerk is dat de voorkant van het gebouw uit een klassieke tempelgevel bestaat, inclusief Corinthisch zuilen en een prachtig timpaan. In 1786 is dit het eerste intacte gebouw uit de klassieke oudheid dat Goethe ziet tijdens zijn Italienische Reise. Hij is in vervoering. Ik kan dat als het om de buitenkant gaat helemaal navoelen. Het interieur is barok en bepaald niet bijzonder, de schilderingen op het plafond zijn matig.

Ondertussen hebben we uitgezocht hoe we de stad weer kunnen verlaten. De hoogteverschillen zijn fors en we willen voorkomen dat we de fietsen weer trappen op moeten dragen. Het vraagt wat zoeken en kaartlezen, maar we vinden een weg die ons morgen vermoedelijk rustig en zonder obstakels weer op de route zal brengen.

Natuurlijk bekijken we de grote kerken: de Basilica di Santa Chiara en de Basilica di San Francesco. Met name de laatste puilt uit van bedevaartgangers en toeristen. Massatoerisme gaat hier soms gepaard aan religieuze hysterie; mensen klampen zich vast aan het hek om de tombe van de heilige of staan in een hoekje te huilen. Er is een geestelijke paraat voor ambulante zielszorg en vermoeide vrijwilligers sissen om de paar minuten om de menigte tot stilte te dwingen. De fresco’s van Giotto kunnen we niet goed zien, er is (zondag!) een mis gaande. De aantrekkingskracht van Franciscus is wel begrijpelijk, in een tijd dat het geloof met pracht en praal werd geassocieerd, deed hij daar juist afstand van. En hij hield ook nog eens van dieren.

We dwalen verder door de stad, klimmend en dalend. Telkens weer een nieuw uitzicht op de vallei. We gaan naar het hotel om wat te lezen en boeken alvast de terugreis naar Nederland. Nog twee dagen en we zijn in Rome. Ondertussen begint het weer te onweren, inmiddels de vijfde dag op rij.

Ondertussen kan reisgenoot S. niet voldoende geprezen worden voor de wijze waarop hij met zijn Zwitserse zakmes soepel en vastberaden flessen wijn weet te openen!