Onweer in Novaféltria

De dag begint met onweer en regen. In bed hoorde ik al het typische geluid van autobanden over een nat wegdek. Gelukkig hield het snel weer op. Nog een paar druppen en we konden op weg, vanuit Ravenna op weg naar Assisi.

Het zou een korte etappe zijn, slechts zo’n negentig kilometers, maar uiteindelijk moest elke meter bevochten worden. In het eerste deel van de rit reden we langs de Adriatische kust, met het onvermijdelijke Italiaanse kusttoerisme. Onze snelheid daalde tot ongeveer wandeltempo omdat het fietspad voortdurend werd geblokkeerd door te dikke kinderen met onduidelijke opblaas-units voor op het stand, bellende mannen zonder t-shirts en auto’s die het fietspad vooral interpreteerden als een aanvulling op de schaarse parkeerruimte in de vele kustplaatsen. Reisgenoot S. kreeg meer en meer de neiging om treuzelende en niet op zijn belsignalen reagerende types te rammen met zijn Koga. “Ik heb hier toch geen kiezers”, aldus het sociaal democratisch raadslid uit Augustinusga. Gelukkig kwam het niet zover.

De rit ging ook langs plekken die Anneke en ik jaren geleden bezochten met Ruurd en Veron, dierbare herinneringen!

Het tweede deel van de rit werd ingeluid door een historisch moment; we staken de Rubicon over. “Alea iacta est” roepende, lieten we de oude grensrivier tussen Latium en de Romeinse provincie achter ons. Het toen volgende deel van het parcours zou in mountainbike-termen beschreven moeten worden: singletrails, keien, hellingen met los grind van 20 procent en nog zo het een ander. Reisgenoot S. maakte van zijn hart geen moordkuil en gaf duidelijk aan wat zijn mening omtrent Hans Reitsma was.

We hadden ook nog een goede daad kunnen verrichten als we eerder hadden geweten wat er aan de hand was. We passeerden veel eerder tijdens onze reis in Remagen een kerk die gewijd was aan Sant’ Apollinaris, een leerling van Petrus en de eerste bisschop van Ravenna. In Remagen - zo bleek ons nu - werd het hoofd van de heilige Apollinaris bewaard. In Ravenna de rest. Reisgenoot S. heeft altijd een spin bij zich voor onverwachte bagage. We hadden de heilige weer volledig kunnen samenvoegen, wat met het oog op de jongste dag toch beslist zinvol zou zijn...

We zitten nu moe op het balkon van hotel Magda naar de bergen te kijken waar zich een geweldig schouwspel met onweer en weerlicht afspeelt. De komende dagen blijft het weer onbestendig.