De Alpen achter de rug in Merano

Ik schrijf dit verslagje tegen negen uur op het balkon van ons hotel in Merano. Het weerlicht en dondert in de bergen aan de horizon. Het hotel hebben we pas vanmiddag kunnen boeken. Gisteren was het goedkoopste hotel in Merano 247 euro. Akkoord, het is vakantietijd, maar dit soort bedragen? We vermoeden een slim algoritme.... Reisgenoot S. checkte onderweg de app en zag ineens dit hotel voor een goede prijs. De hoop is dat we hier een rustdag kunnen houden, wat vooral door het fraaie zwembad erg aantrekkelijk lijkt. Maar of het lukt? De aardige mevrouw achter de receptie gaf ons weinig kans. In de volgende steden zijn de hotels ook krankzinnig duur. Een lastige situatie...

Na het korte stukje door Zwitserland kwamen we aan de voet van de Reschenpas, elf haarspeldbochten met zo’n zeven procent over zes kilometer. Dat is zwaar maar ook weer niet te. We klommen in een rustig tempo en zonder te stoppen haalden we het hoogste punt, de Norbertshöhe, 1405 meter hoog. Niet lang daarna reden we Italië in.

Reisgenoot S. ook bekend als de Adelaar van Augustinusga, wilde graag langs de rechterkant van de Reschensee fietsen, de zware kant. Ik koos voor de linkeroever, niet omdat die makkelijker te fietsen is, maar omdat daar de iconische toren van het verdronken dorpje Graun uit het water steekt. Bij de aanleg van het stuwmeer is het dorp Graun ontruimt, maar de toren bleef staan in het turquoise water van het nieuwe meer. Ik beloofde de Adelaar van Augustinusga elders op het parcours meer klimmetjes, een belofte die ik moeiteloos gestand kon doen. Al is het merkwaardig dat Strava zegt dat ik vandaag 1437 hoogtemeters heb afgelegd en de Adelaar slechts 1175. Strava liegt nooit....

Er werd opvallend veel gefietst op de mooie route naar Merano. Vermoedelijk aangelegd met Europees subsidies, maar daarom niet minder fijn. Wel her en der steil en op onverwachte plekken onverhard. Na de Reschensee daalt de weg eindeloos, na de zware klim aan het begin, kregen we hier veel kilometers terug langs een snelstromende Etsch of Aldige. De eerste keer dat we stroomafwaarts met een rivier meefietsen! Merano is een levendige stad met een zeer Duitstalig karakter. Morgen is dus of een rustdag, of een volgende etappe als het hotel ons niet kan blijven huisvesten.