Een rit door de Alpen

Tot onze verrassing was het ontbijt in het merkwaardige hotel waar we sliepen in Leutasch-Gasse eigenlijk best goed. Het koude gekookte ei legde ik weer weg toen bleek dat het koude ei van reisgenoot S. zachtgekookt was. Verder stond eigenlijk niets een belangrijke moment in de weg: de overwinning van de eerste van de twee Alpenpassen, de Buchener Höhe. We vertrokken vol goede moed en al gauw bleek het lange stuk van 9 procent nog redelijk mee te vallen. Daarna kwam een adembenemende afdaling van maar liefst zeven kilometer lang met voortdurend rond de tien procent daling. Reisgenoot S. had gisteren de remmen laten bijstellen en meende op grond daarvan de helm in de fietstas te mogen laten. Ik droeg uiteraard wel mijn helm. Strava wees uit dat ik gelijk had; mijn maximum snelheid was 76,7 kilometer per uur. Reisgenoot S. bleef steken op 51,5.

Strava liegt nooit!

We hadden eigenlijk het idee dat de rit daarna rustig peddelen zou zijn langs de Inn op weg naar de Reschenpas. Mmm. Dat viel tegen. De onstuimige Inn (veel regen de afgelopen tijd) zit klem in een soms nauwe kloof, dat betekent dat het fietspad soms even omhoog moet en daarna weer naar beneden. Steeds een stijging na een bocht, een bruggetje of een viaduct; het vraagt voortdurend aanzetten en versnellen. En de stijgingen zijn soms 18 procent! Het tochtje werd daardoor toch nog behoorlijk pittig. We overnachten in een hostel, dus eerst het bed opmaken en voor het douchen nog een handdoek huren; één euro per stuk!

Morgen de Reschenpas en dan zijn we in Italië.