Over de grens

Vanochtend waren alle spullen bijna weer droog. Inmiddels zijn ze weer nat. Tijdens het laatste deel van de etappe van vandaag werden we verrast door flinke regenbui. Fris bovendien, want we zitten inmiddels op 1165 meter hoogte. De bergen zijn imposant, maar helaas vooral achter enorme wolken verstopt. We bevinden ons in hotel Weisses Rössl in Leutasch, een oud en groot huis waar op een onmogelijke manier kamers en kamertjes in zijn gemaakt. De inrichting zou je alternatief kunnen noemen, maar als je het een puinzooi noemt, zit je minstens zo dicht bij de waarheid. Mooi detail: men bundelt de slechte recensies die men op Booking.com ontvangt...

Hitler verordonneerde in 1936 dat twee dorpen samengevoegd moesten worden om aldaar de Olympische Winterspelen van 1936 te organiseren, wij kennen het dorp van het skispringen op Nieuwjaarsdag: Garmisch-Partenkirchen. Reisgenoot S. besloot in dat dorp zijn remmen na te laten kijken. Voor vijf euro werden de remklauwen opnieuw gesteld en S. remt nu weer als de beste. Reisgenoot S. en ik kwamen er gisteravond achter dat wij midden jaren tachtig buren zijn geweest in de Padangstraat, S. op nummer 63a, ik op 57a. We wisten niet van elkaars bestaan. Hoe had dat ook gemoeten? Het enige dat we toen gemeen hadden was het lidmaatschap van een sociaal democratische partij. Reisgenoot S. was daar toen al vrij hoog in, ik had net één keer gefolderd. S. is nog steeds lid, ik allang niet meer.

De route leidde vandaag tot enige onzekerheid, we moeten vaker dan we willen over wegen waar ook veel autoverkeer rijdt. Met regen betekent dat vaak dat een passerende auto een flinke hoeveelheid water over je heen sproeit. In een stevige klim passeerden we de Oostenrijkse grens, passerende auto’s maakten een fotostop tot een te groot risico. Niettemin, onze tweede grens gepasseerd, en de derde volgt zeer binnenkort. Morgen wacht een pittige klim, maar eerst naar de Pizzeria!