Onderweg naar Aystetten

Merkwaardige zaken komen we tegen. In Ellwangen kwamen we bij een dicht hotel. Je moet een telefoonnummer bellen en een mevrouw met een Russisch accent geeft vervolgens de code van een kluis. Daarin ligt de sleutel van je kamer. Waar onze fietsen kunnen staan? Oh, zet die maar in de sauna in de kelder, de fietsen gewoon met de lift naar beneden brengen. Ze passen overigens maar net in de lift...

Vandaag opnieuw een wegomleiding meegemaakt. Vanwege een groot feest in het dorp met paarden, tractoren en mensen in klederdracht. Nu kregen we aanwijzingen over hoe verder de weg te vinden. In eerdere situaties zagen we gewoon een hek. Zoek het zelf maar uit. Dat lukt eigenlijk altijd heel goed door de verschillende digitale kaarten die we hanteren en natuurlijk het gewone kaartje van Hans Reitsma.

Memorabele momenten vandaag: klooster Neresheim, schitterend gelegen met een prachtige gevel en toren. Helaas nog niet geopend, dus de plafondschilderingen gaan onze neus voorbij. Na een paar venijnige klimmetjes moeten we het punt ongemerkt gepasseerd zijn; de Europese waterscheiding. Vanaf nu stroomt de regen die valt uiteindelijk naar de Zwarte Zee en niet naar de Noordzee. En niet veel later steken we de Donau over. Dat voelt alsof we al veel hebben gereisd. En dat is ook zo, bij het uitzetten van Strava zie ik dat we sinds ons vertrek meer dan 1000 kilometer hebben gefietst.

Nog steeds zonder ongelukken, hoewel... na de oversteek van de Donau voel ik ineens een dreun tegen mijn fiets. Ik kijk om en zie reisgenoot S. in het weiland hobbelen. Reisgenoot S. eet graag eerst het bordje van een ander leeg. Dat deed hij nu met zoveel overgave dat hij tegen mijn achterwiel aankwam. Het liep gelukkig goed af. Hopelijk zal dit hem leren!

Vandaag voor het eerst last van de warmte gehad. In de volle zon fietsen en ook nog bergop is een zweterig karweitje. Wat natuurlijk helemaal niet hielp was de diepverdrietige nederlaag van de FC. Daar zal Hajema wel weer op de tribune hebben gezeten...